แส้

n. whip

def.:

ไม้สำหรับตีม้า ปลายถักหรือฟั่นเป็นเกลียว ยาวอย่างไม้เรียว เรียกว่า แส้ม้า, ไม้หรือเหล็กกลมยาวสำหรับกระทุ้งดินในลำกล้องปืนให้แน่น เรียกว่า แส้ปืน

sample:

คนเลี้ยงควายดุเสียงเข้มทำท่าหวดแส้ในมือวื้ดว้าด

clf.: อัน, ด้าม, เส้น, เล่ม